از دانیل میتران چه خاطره‌یی دارید؟
برای من دانیل میتران، مدافع بزرگ حقوق خلق‌های سرکوب شده، همانند یک خواهر بود.
نمی‌توان فراموش کرد که در سال ۱۹۸۴، وقتی که خمینی هر روز صدها عضو مجاهدین خلق را اعدام می‌کرد، او برای دفاع از حقوق‌بشر ایران در کنار رهبر مقاومت، مسعود رجوی، حضور یافت.
نمی‌ٰتوان فراموش کرد که در سال ۱۹۸۷ وقتی که پناهندگان ایرانی در فرانسه قربانی معامله شده و به گابن اخراج شدند، او از خانواده‌های آن‌ها که اعتصاب غذا کرده بودند دیدار کرد تا حمایت خود نسبت به آن‌ها ابراز نماید.
نمی‌توان فراموش کرد، که ده سال پیش، در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳، وقتی که متحدان ملاها و حامیان مماشاتگر آن‌ها به ما در اورسوراواز حمله کردند، او با چه شجاعتی دفاع از بیگناهان را در مقابل مطبوعات را به‌عهده گرفت و با چه قدرتی با کارزار شیطان سازی مقابله کرد.
آن روز، این وجدان فرانسه بود که از طریق او سخن می‌گفت.
ساکنان اشرف و مردم ایران هرگز کلمات سرشار از عاطفه و درایت او برای دفاع از حق مقاومت رزمندگان آزادی در اشرف را فراموش نمی‌کنند.
در آخرین پیام خود او نوشت: ”دوستان عزیز مهربانم در اشرف، فداکاری شما آینده را تدارک می‌بیند. این فقط قیمتی نیست که شما می‌پردازید، بلکه الگویی است که شما به سرکوب شدگان ارائه می‌کنید و پیام امید است که با خون خود خطاب به بشریت می‌دهید”.
این چهره تا ابد در قلب‌های تمامی اعضای مقاومت ایران حک خواهد شد. همانگونه که بر قلب‌های خلق‌های تحت ستم در جهان حک شده است.
Comments
Post a Comment